ons scheppingsverhaal

De wereld ontstond jaren en jaren terug. De aarde was een bol van niks. Tot Dominicus zich begon te vervelen en zich eenzaam voelde. Hij bedacht dat hij wezens kon maken die op hem leken: mensen. Hij begon een ontwerp te maken. Hoe moeten ze er uit zien, wat moeten ze doen en nog veel meer. Uiteindelijk was zijn ontwerp klaar. Maar dat is toch saai een wereld met alleen maar de zelfde wezens. Hij besloot om ook andere wezens te ontwerpen die totaal anders zijn: dieren. In alle maten groot, klein, smal, breed, lief en kwaadaardig hij maakte ze allemaal. Maar ze moeten ergens leven. In welke omgeving wat gaan ze eten wat gaan ze doen. Eten zij de dieren of worden ze gegeten. Alles bedenkt hij, de gedachten schieten door zijn hoofd, en zo ontwerpt hij de wereld. Maar hoe krijgt hij nou alles op die bol? Hij pakt een en begint het in de lucht te gooien. Eeeeeh… dat is het hij pakt een meteoriet uit zijn ontwerpen en stopt alles er in. Hij gooit het naar de aarde en zegt dat het leeft. Alles komt uit die meteoriet en zo is de aarde ontstaan. Die meteoriet is in zo als het nu heet Machtania beland. Naast de kerk ligt een meteoriet ter ere van de meteoriet die op de aarde lande toen god de aarde schiep.